فوتبالیست دهه هشتادی که اینستاگرام ندارد و در آزادی یواشکی اسنپ می‌گیرد! / عاشق مسی هستم و دوست دارم در بارسلونا بازی کنم؛ قیاس با قائدی باعث افتخارم است!

سعید (محمدحسین) صادقی، استعداد جوانی که با عملکرد درخشانش مقابل استقلال نگاه‌ها را به خود جلب کرده ایت، در بخش دوم گفتگویش با خبرورزشی، ابعاد دیگری از شخصیت و آرزوهایش را آشکار می‌کند. از رویای بزرگ بازی در لالیگا و علاقه قلبی به بارسلونا گرفته تا واکنش فروتنانه به مقایسه با مهدی قائدی و معرفی الگوهای داخلی و خارجی‌اش. این بازیکن که برخلاف بسیاری از هم‌نسلانش در شبکه‌های اجتماعی حضور ندارد، از تعجبش نسبت به شهرت ناگهانی، خاطره شنیدنی از برخورد با هواداران پس از یک مسابقه مهم، اهمیت خانواده و تلاش برای ادامه تحصیل در کنار فوتبال حرفه‌ای سخن می‌گوید.

مثلا در بزرگ ترین تیم های دنیا مثل بارسلونا می بینیم چطور به جوانان میدان می دهند  – تا جایی که به شوخی می‌گویند سرمربی آن‌ها، فلیک، با یک مهدکودک نتیجه می‌گیرد – چرا فوتبال ما نباید به سمت بها دادن بیشتر به جوانان و استعدادیابی صحیح حرکت کند؟

صادقی: نمی‌توانم در این مورد قضاوت قطعی کنم، اما فکر می‌کنم این موضوع به مدیریت کلان فوتبال کشور بازمی‌گردد. امیدوارم مسئولان فعلی تلاش کنند تا لیگ ما هم از نظر جوان‌گرایی و هم از نظر کیفیت فنی پیشرفت کند. من خودم از کودکی طرفدار بارسلونا بوده‌ام و بازی جوانان این تیم را دنبال می‌کنم. دیدن عملکرد خوب آن‌ها به ما جوانان انگیزه می‌دهد که مانند آن‌ها باشیم. ان‌شاءالله شرایط فوتبال ما نیز بهبود پیدا خواهد کرد.

به نظرت دلیل اصلی اینکه در فوتبال ایران به اندازه‌ کافی به جوانان فرصت داده نمی‌شود، چیست؟ آیا دلیل آن ترس از نتیجه نگرفتن، وجود زد و بند یا بی‌اعتمادی به توانایی جوانان است؟

صادقی: شاید ترس از شکست یا نتیجه نگرفتن باشد.

به بارسلونا اشاره کردی؛ در حال حاضر چند بازیکن ثابت آن‌ها سنی کمتر از خودت دارند. چه حسی داری به عنوان یک بازیکن جوان (دهه هشتادی)، در حال حاضر در فوتبال ایران مطرح شدی و مورد توجه قرار گرفتی؟

صادقی: اصلاً انتظار نداشتم که عملکرد من تا این حد مورد توجه قرار بگیرد و فراگیر (وایرال) شود، اما از این بابت خدا را شکر می‌کنم و خوشحالم.

در فضای مجازی فعال هستی؟ مثلاً اینستاگرام دارید؟

صادقی: اینستاگرام ندارم.

چقدر خوب! پیام‌هایی از طریق تلگرام یا اس‌ام‌اس از طرف هواداران دریافت کردی؟ به خصوص پیام‌هایی از افرادی که نمی‌شناسید؟

صادقی: بله، پیام‌های زیادی دریافت کرده‌ام.

می‌توانی یکی از جالب‌ترین یا عجیب‌ترین پیام‌ها یا صحبت‌هایی که با تو شده (چه در فضای مجازی و چه در برخوردهای حضوری) را تعریف کنی؟

صادقی: یک مورد جالب بود که شخصی برایم نوشته بود: «کاش آن توپ را رها می‌کردی و می‌رفتی بنزین می‌زدی یا یک کبابی می‌خوردی، پسر گل!» این پیام خیلی من را خنداند.

مثل آن گل معروف گرت بیل به بارسلونا که شوخی های زیادی با آن شد. الگوی فوتبالی تو کیست؟

صادقی: من عاشق لیونل مسی هستم.

در بین بازیکنان داخلی چطور؟

صادقی: در بین بازیکنان داخلی، داریوش شجاعیان.

فکر می‌کنی نقطه ضعفت در فوتبال چیست؟ البته باید بگویم که در فوتبال امروز، کوچک بودن جثه لزوماً نقطه ضعف محسوب نمی‌شود، به خصوص در پست‌هایی مانند فول‌بک یا وینگر، و بسیاری از مربیان به دنبال بازیکنانی با ویژگی‌های فیزیکی تو هستند. این را گفتم که بگویم دیگر جثه نقطه ضعف نیست. حالا خودت نقطه ضعفت را چه می بینی؟

صادقی: از نظر خودم، حس می‌کنم در بازی با سر (سرزنی) کمی ضعف دارم و دوست دارم این بخش از بازی‌ام را تقویت کنم.

شنیده‌ام که امید روانخواه تو را با مهدی قائدی مقایسه کرده و پیش‌بینی می‌کند که می‌توانی قائدی بعدی فوتبال ایران باشی. آیا خودت فکر می‌کنی می توانی به این سطح برسی؟ لژیونر شوی و حتی موفق‌تر از قائدی در اروپا بازی کنی؟ بسیاری معتقدند قائدی به دلیل حواشی و اتفاقاتی که برایش رخ داد، به جایگاهی که شایسته‌اش بود نرسید. نظرت در این مورد چیست و سقف آرزوهای فوتبالی شما کجاست؟

صادقی: ابتدا از لطف آقای روانخواه سپاسگزارم. مقایسه شدن با بازیکنی شاخص و محبوب مانند آقای قائدی باعث افتخار من است. تمام تلاشم را می‌کنم تا به سطح ایشان برسم یا حتی بتوانم از آن فراتر بروم. در نهایت هر چه خواست خدا باشد، من تلاشم را خواهم کرد.

سقف آرزوهایت چیست؟ نهایت چیزی که در فوتبال می‌خواهی به آن برسی؟

صادقی: من به فوتبال اسپانیا و باشگاه بارسلونا بسیار علاقه دارم. آرزو دارم بازی در لیگ اسپانیا را تجربه کنم؛ لزوماً نه در خود بارسلونا، اما تجربه فوتبال در اسپانیا برایم بسیار جذاب است.

واقعاً امیدوارم به این هدف برسی. سال‌هاست که نماینده‌ای در سطح اول فوتبال اسپانیا نداشته‌ایم. امیدوارم قدر توانایی‌های خود را بدانی و به این مرحله برسی. اتفاق جالبی که پس از بازی با استقلال رخ داد؛ شنیدم خبرنگاری تو را دیده که پیاده به سمت در ورزشگاه می‌رفتی تا تاکسی اینترنتی (اسنپ) بگیری، درست است؟

صادقی: بله، درست است. بازی تمام شده بود و بازیکنان با اتوبوس به سمت هتل می‌رفتند. اما چون بعد از بازی دوره استراحت شروع می‌شد و من قصد داشتم به شهرمان بروم و تمرینات هم تعطیل بود، تصمیم گرفتم پیاده به سمت در اصلی ورزشگاه بروم تا از آنجا با تاکسی اینترنتی به خوابگاه رفته، وسایلم را بردارم و سپس به شهرمان سفر کنم. سعی کردم کسی متوجه نشود و از مسیرهای خلوت‌تر حرکت کردم، اما نمی‌دانم چه کسی مرا دیده!

بله، آن موقع هنوز آن گل را نزده بودی که بخواهی یواشکی بری! در حال حاضر دوست داری کنار کدام فوتبالیست‌ ایرانی بازی کنی؟

صادقی: مهرداد محمدی و محمدامین زارع.  محمدامین زارع که در گل‌گهر بازی می‌کند، دوست صمیمی من است. ما از بچگی با هم دوست بوده‌ایم و سال گذشته هم‌تیمی بودیم. خیلی دوست دارم دوباره کنار او بازی کنم.

اوقات فراغتت را چگونه می‌گذرانی؟ آیا اصلاً وقت آزادی باقی می‌ماند یا به محض تعطیلی تمرین به شهر خودتان برمی‌گردی؟

صادقی: در اوقات فراغت، معمولاً بعد از تمرین به خوابگاه برمی‌گردم و استراحت می‌کنم. بیشتر وقتم به تماشای فوتبال می‌گذرد.

به تماشای فیلم، گوش دادن به موسیقی یا مطالعه کتاب وقت می کنی بپردازی؟

صادقی: نه خیلی زیاد. به موسیقی علاقه دارم، اما بیشتر تلویزیون و مسابقات فوتبال را تماشا می‌کنم.

چه سبک موسیقی یا کدام خواننده‌ها را بیشتر دوست دارید؟ اگر همین الان فرصت داشتید به کنسرت یک خواننده بروید، چه کسی را انتخاب می‌کردید؟

صادقی: بیشتر موسیقی‌های قدیمی را گوش می‌دهم. اگر بخواهم به کنسرت بروم، معین را انتخاب می‌کنم.  از خوانندگان داخل ایران هم بهنام بانی را دوست دارم.

برویم سراغ شماره پیراهن؛ چه شماره‌ای می‌پوشید؟

صادقی: شماره ۱۰.

آیا این شماره محبوب شماست یا به صورت اتفاقی به شما رسیده است؟ چون معمولاً بازیکنان علاقه خاصی به شماره پیراهن خود دارند اگر حق انتخاب داشته باشند.

صادقی: بله، این شماره را دوست دارم.

کدام مربیان یا اعضای خانواده در پیشرفت فوتبالی ات نقش داشته‌اند؟

صادقی: در درجه اول پدر و مادرم که همیشه حامی من بوده‌اند و دست‌بوسشان هستم. دایی‌ام نیز برای من زحمت زیادی می‌کشد و بسیار علاقه‌مند است که من پیشرفت کنم. سال گذشته آقای خسروی، یکی از دستیاران آقای امید روانخواه، کمک زیادی به من کرد. همچنین در شهرمان، مربی‌ای به نام آقای حسین رشیدی دارم که از کودکی زیر نظر ایشان بوده‌ام و کار کرده‌ام؛ ایشان کمک بسیاری به من کرده‌اند و همیشه خودم را مدیونشان می‌دانم.

اگر بخواهی از طریق همین دوربین یک جمله خطاب به پدر و مادرت بگویی، آن جمله چیست؟

صادقی: اشکالی ندارد به زبان محلی خودمان بگویم؟

خبسیار هم زیباست.

صادقی: [خطاب به والدین] خیلی دوستتان دارم. ان‌شاءالله همیشه سالم باشید. هر چه دارم از شماست. دست‌بوس و کوچک تان هستم.

اشاره کردی که دایی‌ ات در پیشرفتت نقش داشته؛ فکر می‌کنم ایشان هم سابقه فوتبالی داشته‌اند، درست است؟ شاید آرزو دارد موفقیتی که خودش در فوتبال به آن نرسیده را در تو ببینید.

صادقی: بله، دایی‌ام و کلاً خانواده ما فوتبالی هستند و فوتبال را خیلی دوست دارند.

ممکن است دایی ات را معرفی کنی و بگویی در چه تیم‌هایی بازی کرده؟

صادقی: اسمشان مهدی است. ایشان دوره‌ای کوتاه فوتبال بازی می‌کردند در باشگاه فجرسپاسی.

در مورد تحصیلاتت بگو.

صادقی: من دیپلم رشته تجربی دارم و در حال حاضر دانشجوی رشته تربیت بدنی در دانشگاه شهر خودمان هستم.

مشغله فوتبال اجازه می‌دهد به تحصیل هم برسی؟

صادقی: بله، جزوه‌هایم را از اینجا دریافت می‌کنم و مطالعه می‌کنم. در زمان امتحانات مرخصی می‌گیرم و برای شرکت در آزمون‌ها می‌روم.

تحصیل در رشته تربیت بدنی برای یک بازیکن لیگ برتری شاید راحت‌تر باشد، اما در کل کار ارزشمندی است. در گذشته، شاید در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ شمسی، فشار تمرینات کمتر بود و فوتبالیست‌ها فرصت بیشتری برای تحصیل داشتند. اما امروزه با تمرینات فشرده، گاهی دو نوبت در روز، ادامه تحصیل بسیار سخت شده است. با این وجود، مشخص است که این علاقه را داری.

صادقی: بله، درس خواندن را دوست دارم. از بچگی هم وضعیت تحصیلی بدی نداشتم و به مطالعه علاقه داشتم.

تو را با نام محمدحسین صادقی بشناسیم یا سعید صادقی؟ کدام را ترجیح می‌دهی؟

صادقی: سعید.

پس تو را سعید صادقی صدا می‌زنیم، هرچند در رسانه‌ها احتمالاً برای جلوگیری از اشتباه (سعید صادقی، بازیکن پرسپولیس)، هر دو نام (محمدحسین در پرانتز) ذکر خواهد شد، اما چون سعید را ترجیح می‌دهی، ما هم همین نام را به کار می‌بریم. از حضورت در این گفتگو بسیار خوشحال شدم. امیدوارم همین‌طور فروتن باقی بمانی و مسیر درستی را که در پیش گرفتی ادامه دهی. کاملاً مشخص است که تمرکزت بر روی فوتبال، تمرین و تحصیل است و این بسیار ارزش دارد من سوال دیگری ندارم. در پایان، اگر صحبتی با بینندگان برنامه، مردم شهرت، خانواده، هواداران فوتبال و تیمت داری، این فرصت و دوربین خبرورزشی در اختیارت است.

صادقی: من هم از شما تشکر می‌کنم. فقط می‌خواهم از مردم شهرم تشکر کنم بابت لطف و محبتی که در این مدت به من داشته‌اند و بگویم که دوستشان دارم.

سعید صادقی عزیز، بسیار سپاسگزارم. همچنین از مخاطبان عزیز خبر ورزشی که تا این لحظه همراه ما بودند تشکر می‌کنم. امیدوارم از این گفتگو لذت برده باشید.