ولز، منطقه‌ای خودگردان در همسایگی انگلستان و جزو زیباترین مقاصد گردشگری اروپا است که در جنوب غربی جزیره بریتانیا قرار دارد.
به گزارش عرشه آنلاین، ولز، یک کشور محسوب نمی‌شود؛ بلکه منطقه کوچک و خودگردانی در جنوب غرب بریتانیا است که به‌وسیله مجلس ملی اداره می‌شود. این منطقه زیبا با جاذبه‌های بکری که دارد، مقصد بسیاری از گردشگران و گلف‌بازان جهان به شمار می‌رود. ولز منطقه‌ای دو زبانه است که از غرب با اقیانوس اطلس و از سمت شرق به انگلستان منتهی می‌شود. این منطقه، با مردمانی اصیل و خون‌گرم، علاوه بر جاذبه‌های طبیعی زیبا، در زمینه ورزش و موسیقی نیز از شهرت قابل ملاحظه‌ای برخوردار است.
ولز کجاست؟
ولز جزو پادشاهی‌های قدیم اروپا به شمار می‌رود و به‌همراه کشورهای انگلیس، ایرلند شمالی و اسکاتلند، بریتانیا را تشکیل می‌دهند. منطقه ولز با ۳,۰۰۰,۰۰۰ نفر جمعیت، در جنوب غرب جزیره بریتانیا و غرب رودخانه سورن (Severn) واقع شده و کاردیف (Cardiff) پایتخت آن است. اهالی ولز به دو زبان انگلیسی و ولزی صحبت می‌کنند. زبان ولزی این منطقه، ریشه در زبان سلتی دارد.
ولز از استقلال سیاسی داخلی برخوردار است و پرچم جداگانه دارد؛ اما اداره امور خارجی خود را در دست ندارد؛ زیرا اداره امور خارجه ولز در دست کشور بریتانیا است.
تاریخ ولز
سابقه منطقه ولز به اوایل دوره میلادی می‌رسد. منطقه بریتانیا از قرن اول میلادی تا قرن پنجم، در اختیار رومی‌ها بود. بعدها آنگل‌ها و ساکسون‌ها به جزایر بریتانیا حمله کردند و آنجا را در اختیار خود گرفتند؛ اما به منطقه ولز دسترسی نیافتند. در قرن هشتم میلادی ولزی‌ها با همسایگان ساکسونی خود وارد جنگ شدند و به‌دلیل قدرت جنگجویی بالا، ساکسون‌ها را شکست دادند. در سال ۷۷۰ میلادی به‌دلیل اختلاف با مردم منطقه ولز، پادشاه ساکسون‌ها سدی را به‌عنوان مرز بین انگلیس و ولز ایجاد کرد.
در سال ۱۰۹۳ میلادی، ارتش نورماندی ویلیام فاتح، به ولز حمله و آن را اشغال کرد و در سال ۱۲۸۲ میلادی ولز کاملا به تصرف انگلستان درآمد. بعد از آن در سال ۱۳۰۱ میلادی، ادوارد اول، ولز را به پسر خود، ادوارد دوم واگذار کرد و او بعدها پادشاه انگلستان شد.
در سال ۱۴۸۵ میلادی، هنری هفتم به پادشاهی انگلستان رسید. او اولین پادشاهی بود که ملیت ولزی داشت. با به قدرت رسیدن هنری هشتم، در سال ۱۵۳۶ میلادی، انگلیس و ولز با قانون اتحاد، متحد شدند.
اقتصاد ولز در قرون وسطی بر کشاورزی و دامپروری استوار بود؛ اما با انقلاب صنعتی، کشاورزی ولز دچار رکود شد و از بین رفت. با شروع قرن بیستم، اقتصاد ولز به تولید زغال‌سنگ گره خورد؛ اما بعد از جنگ جهانی اول، قیمت زغال‌سنگ افت کرد. کاهش شدید قیمت زغال‌سنگ، اقتصاد این منطقه را با مشکلات جدی و بیکاری مواجه کرد که آثار آن تا مدت‌ها بر جای ماند.
ولز یک نظام سیاسی درون کشوری است و بیشتر مردم ولز به‌دلیل آگاهی از شرایط این منطقه و نبود امکانات لازم سیاسی و اقتصادی، خواهان استقلال سیاسی ولز از بریتانیا نیستند.
طی سال‌های اخیر، تجدید حیات زبان و فرهنگ ولزی در میان مردم ولز، قدرت و هویت فرهنگ مردم این منطقه را اثبات کرد. با برگزاری یک همه‌پرسی در ۱۸ سپتامبر ۱۹۹۷ و رای اتباع ولز به تشکیل مجمعی ملی در این منطقه، نخستین حکومت خودمختار ولز بعد از ۶۰۰ سال تشکیل شد و در سال ۲۰۰۰ میلادی، رودی مورگان اولین رئیس مجمع ملی ولز شد. مجلس ملی ولز در شهر کاردیف، پایتخت ولز، واقع شده است. این مجلس هنوز حق قانون‌گذاری ندارد و تصویب هر قانونی برای ولز، به عهده مجلس عوام انگلستان است.
ولز یک منطقه خومختار محسوب می‌شود و یک کشور نیست؛ زیرا اداره امور خارجه آن در دست دولت انگلستان است
در حال حاضر، بودجه سالانه ولز توسط لندن تعیین می‌شود و لندن مسئولیت تصمیمگیری درباره امنیت، سیاست خارجی و دفاع این کشور را بر عهده دارد. تصمیم‌گیری‌ها درباره اوضاع داخلی ولز از جمله، بهداشت، آموزش و دیگر خدمات اجتماعی آن به عهده مجلس کاردیف در این منطقه است. مفاد قانونی و تصمیماتی که در مجلس کاردیف اتخاذ می‌شود، برای تبدیل به قانون، به مجلس عوام انگلستان پیشنهاد داده می‌شوند و در آنجا برای تصمیمگیری مورد بررسی قرار می‌گیرند.
واحد پول ولز، پوند استرلینگ است. در حال حاضر، پایه اقتصاد ولز را صنعت، معادن فلز و متالوژی تشکیل می‌دهند و مهم‌ترین صادرات آن، ماهی، فراورده‌های کشاورزی و دامی است.
فرهنگ ولز
ولز دارای هویت فرهنگی جداگانه است؛ اما با بریتانیای کبیر، اشتراکات تاریخی و اجتماعی بسیاری دارد. این اشتراکات بیشتر بر پایه زبان شکل گرفته‌اند؛ اما ولز با انگلستان تفاوت‌های زیادی نیز دارد. انگلستان از کشورهای گران از لحاظ هزینه زندگی است؛ اما در ولز هزینه مسکن، مواد غذایی و تحصیلات بسیار پایین است.
ولز یک منطقه دوزبانه است؛ اما ولزی زبان‌ها تنها حدود ۲۰ درصد از جمعیت آن را تشکیل می‌دهند. از زمان تشکیل مجلس ولز، برای احیای فرهنگ ولزی، تمایل برای آموزش کودکان به زبان ولزی جدیت بیشتری به خود گرفت. مذهب رایج در ولز یکی از شاخه‌های فرقه پروتستان بنام کالوینیسم است.
شهرهای مهم ولز، سوانزی، نیگو، کردبستان، نیوپورت، هالی‌هد و ابریستویت هستند. کاردیف نیز مرکز ولز است که مجلس ملی و دانشگاه ولز در آن قرار دارند. یک مرکز خرید بزرگ و مدرن برای استفاده گردشگران نیز در شهر کاردیف راه‌اندازی کرده‌اند که بسیار دیدنی است.
ولز در سال‌های اخیر به ۲۲ بخش تقسیم شد و اداره امور آموزش، امور اجتماعی، راهداری و محیط زیست را بخش‌دارهای هر بخش به عهده گرفتند. ولز یکی از مقاصد گردشگری اروپا است و از لحاظ گردشگری فعالیت مستمر دارد. ۶ درصد جمعیت ولز در صنعت گردشگری اشتغال دارند.
هر ساله مسابقات گلف در ولز برگزار می‌شود و از طریق آن گردشگران گلف‌باز ثروتمند، جذب این منطقه می‌شوند. حدود ۵۰ زمین گلف در منطقه ولز برای برگزاری تورنومنت‌های بین‌المللی و جذب تماشاگران مسابقات، در این منطقه آماده شده است.
دولت ولز با معرفی کلیسای جامع این منطقه، تلاش می‌کند منطقه ولز را به‌عنوان یک مقصد گردشگری مذهبی نیز به دنیا معرفی کند. این دولت، برنامه‌های بازدید بسیاری برای کلیسای جامع ولز اختصاص می‌دهد.
ورزش در ولز ارزش و اهمیت زیادی دارد و دولت ولز، امکانات ویژه‌ای برای پیشرفت ورزش‌های خاص این منطقه در نظر گرفته است. زمین‌های زیادی در ولز به ورزش گلف اختصاص داده شده‌اند و هر ساله مسابقات گلف در این منطقه برگزار می‌شود و تماشاگران و گردشگران زیادی به تماشای آن‌ها می‌روند. دوچرخه سواری مرداب نیز از دیگر ورزش‌های معروف ولز است کهمسابقات دوره‌ای آن سالانه در این کشور برگزار می‌شود.
فوتبال نیز از ورزش‌هایی است که در ولز با جدیت دنبال می‌شود و تیم ملی فوتبال ولز در عرصه جهانی، رتبه ۱۷ رده‌بندی فیفا را دارد. این تیم برای اولین بار در جام ملت‌های ۱۹۵۶ در مسابقاتی معتبر حضور یافت و تا مرحله یک‌چهارم نهایی بالا رفت و دو سال بعد از آن نیز خود را به دور یک‌چهارم نهایی جام جهانی رساند و بعد از آن از راه‌یابی به این مسابقات ناکام ماندند.
ولز با پیروزی در پلی آف اروپا، با ایران، آمریکا و انگلیس در جام جهانی ۲۰۲۲ قطر هم‌گروه شد.
بازیکنان ولزی مشهوری در تیم‌های مطرح اروپایی بازی می‌کنند. رایان گیگز، یان راش و گرت بیل نمونه‌هایی از بازیکنان ولزی هستند که سابقه بازی در تیم‌های منچستر یونایتد، لیورپول و تاتنهام دارند.
امسال بعد از پایان قرعه‌کشی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر، تیم‌های انگلیس، آمریکا، ایران و برنده پلی آف اروپا (برنده دیدار کشورهای اوکراین، اسکاتلند و ولز) در گروه B قرار گرفتند؛ تیم فوتبال ولز برنده پلی آف اروپا شد و به مصاف تیم ملی فوتبال ایران می‌رود.
منبع: کجارو
